Wg Stefana Nowaka (1970): "Wśród badań podjętych z intencją <historyczną> lub <jednostkową>, to jest takich, w których przedmiot badania jest zarazem przedmiotem naszych zainteresowań, wyróżnić można kilka typów ukształtowanych w toku praktyki badawczej. (...) Badaniem monograficznym nazywać będziemy dążenie do możliwie wszechstronnego opisu pewnej zbiorowości czy instytucji, jednostki czy ruchu społecznego, z uwzględnieniem dość bogatego zestawu zmiennych, i interesujemy się zarówno ich wartościami, jak też i związkami między nimi.
Kiedy przedmiot badania ma charakter wyraźnie <jednostkowy> (pojedynczy człowiek, pojedyncza społeczność lokalna czy pojedyncza instytucja), badanie takie nazywa się często studium przypadku.
Badanie będziemy nazywali badaniem diagnostycznym wtedy, kiedy celem jego jest stwierdzenie, czy na terenie badanej zbiorowości (lub w badanej jednostce) występuje, czy też jak często jest pewne, ważne ze względów teoretycznych czy praktyczno-społecznych - zjawisko lub zespół zjawisk.(...)
<Historyczne> zainteresowanie określonym konkretnym przypadkiem może mieć na celu wyjaśnienie genezy jego własności czy samego faktu jego istnienia, określenie, dlaczego wygląda on tak a nie inaczej, dlaczego w ogóle fakt ten ma miejsce, lub też dlaczego tak a tak wyglądają przypadki składające się na interesującą nas zbiorowość. Będziemy wówczas mówili o badaniu eksplanacyjnym, to jest badaniu wyjaśniającym. (...)
Wreszcie badanie <przypadku> czy konkretnej zbiorowości może mieć na celu przewidywanie zdarzeń w przyszłości, czy bardziej długofalowo pojętego procesu przyszłych przekształceń obiektu naszych zainteresowń: wtedy mówi się o badaniu prognostycznym."