Barbara Fatyga wraz z zespołem używa techniki "Mapa mojego świata" Antoniny Guryckiej w badaniach młodzieży na dwa sposoby:
1) dając badanym do wykonania mapę - wg wskazówek metodologicznych Guryckiej;
2) jako techniki wizualizacyjnej umożliwiającej rekonstrukcję świata przedstawionego w wywiadach narracyjnych. Ta odmiana jest tak daleko idącą modyfikacją pierwotnego pomysłu, iż nadana jej została odrębna nazwa. Jest to technika "Mapy ICH świata". Zwykle w takim wypadku wykonuje się kilka map - np.:
a) mapę świata społecznego badanej osoby (dziś możnaby było nazwać ją rekonstrukcją sieci społecznej lub kapitału społecznego); jej zaletą - przy starannym wykonaniu badania jest kompletność uzyskanej sieci;
b) mapę obiektów światopoglądowych (np. wartości).
W zależności od potrzeb badacza można sobie wyobrazić także inne mapy, np.: mapę emocji, mapę podróży, mapę obiektów materialnych istotnych dla danej osoby itd., itp. W analogiczny sposób techniki "Mapa ich Świata" można używać do badania zawartości światów przedstawionych w przekazach literackich czy ikonicznych.
Warto przy okazji zwrócić uwagę, że wada tej techniki często wskazywana przez innych badaczy, polegająca na nie uwzględnianiu wymiaru czasu przy konstruowaniu i rekonstruowaniu map mentalnych jest łatwa do usunięcia poprzez wskazówkę w instrukcji do legendy by zaznaczać orientację temporalną danego obiektu osobnym symbolem - np.: kolorem różowym oznaczać przeszłość; szarym - teraźniejszość, a zielonym - przyszłość; idąc tym tropem można bardzo finezyjnie wskazywać usytuowanie temporalne danego obiektu na mapie mentalnej. Ponadto nie ma żadnego powodu by używać tej techniki wyłącznie w badaniu jednostek - bywa ona w obu wskazanych wariantach (tworzącym i odtworzeniowym) dobrym narzędziem do odkrywania np. sieci społecznych czy światopoglądów zbiorowych - rodziny, grupy przyjacielskiej, klasy szkolnej itd.