Wg Słownika Terminów Literackich (2000): "Smak (...) charakterystyczny dla danej epoki lub danej grupy społecznej zespół upodobań estetycznych, uświadamianych w mniejszym lub większym stopniu, określających stosunek do dzieł sztuki i wpływających na ich percepcję. Obowiązujący w danym czasie smak jest wynikiem zarówno tradycji, jak i nowych tendencji w sztuce.(...) Smak jest z reguły zróżnicowany społecznie, (...) Kategoria smaku pojawiła się po raz pierwszy w połowie XVII wieku w pismach hiszpańskiego teoretyka Baltasara Graciána. (...) Smak jest jednym z podstawowych pojęć w estetyce Immanuela Kanta (...)"

Smak (gust) – poczucie piękna, zdolność lub umiejętność oceny wartości estetycznych, subiektywna tendencja do wyższego oceniania pewnych wartości[1]. Kategoria ta była szczególnie popularna w estetyce filozoficznej w XVIII i XIX wieku za sprawą Krytyki władzy sądzenia Immanuela Kanta. W ostatniej z trzech Krytyk Kant przedstawia smak jako warunek możliwości orzekania o pięknie i jego kontemplowania[2]. więcej

Wg Pierre'a Bourdieu (1979), 2005: "Gust - skłonność i zdolność przyswajania sobie (materialnego i/lub symbolicznego) określonej klasy obiektów lub sklasyfikowanych i klasyfikujących praktyk - jest formułą generatywną leżącą u podstaw stylu życia, zunifikowanego zbioru różnicujących preferencji. (...) Tak więc gust jest praktycznym operatorem przemiany rzeczy w znaki odrębne i dystynktywne (...) Prawdziwą zasadą różnic widocznych w dziedzinie konsumpcji, a także w  wielu innych obszarach jest opozycja pomiędzy smakiem z luksusu (lub smakiem wolności) a smakiem zrodzonym z konieczności. Pierwszy cechuje jednostki, które są wytworem materialnych warunków życia  określonych przez uniezależnienie  od ograniczeń materialnych, przez wolność bądź, jak się niekiedy mówi, łatwość, jaką zapewnia posiadanie kapitału. Drugi wyraża, samym swoim dopasowaniem, potrzeby, których jest wytworem."