Wielka Encyklopedia Powszechna (1969): "Wynik kształcenia i samokształcenia (nauczania i aktywności poznawczej). Zasób określonej wiedzy, umiejętności i sprawności umożliwiający jednostce poznanie otaczającego świata, przyrody, społeczeństwa, techniki, nauki i sztuki - oraz skuteczne działanie w tym świecie (np. wykonywanie określonego zawodu)."

Fryderyk Paulsen (1889?): "Istota wykształcenia polega właśnie na takim urabianiu wewnętrznego człowieka, które czyniąc go samodzielnym i dojrzałym, umożliwia mu zarazem swobodny i czynny udział w duchowo-moralnym życiu swego społeczeństwa."

Pierre Bourdieu (1979): "W milcząco akceptowanej definicji wykształcenia szkolnego, formalnie gwarantującego pewną umiejętność (tak jak tytuł inżyniera), zawiera się zatem fakt, że realnie gwarantuje ono posiadanie <kultury ogólnej>, tym rozleglejszej, im bardziej wykształcenie jest prestiżowe. (...) I odwrotnie - w wykształceniu tkwi także fakt, że nie można wymagać żadnej realnej gwarancji tego, co gwarantuje ono formalnie i realnie, lub, jak kto woli, gwarancji stopnia, w jakim gwarantuje ono to, co gwarantuje." (podkreśl. - BF)

Wiesław Wiśniewski (1980): (...) hipotetycznie można założyć, że w opiniach społecznych będziemy mieli do czynienia z dwoma co najmniej typami konstruowania wzoru człowieka wykształconego. Typ pierwszy wiązałby się z wartościowaniami częściej relatywizowanymi do aktualnych niż tradycyjnych standardów naszego życia społeczno-gospodarczego. W tej sytuacji człowiekowi wykształconemu - poza dyplomem szkolnym - stawiać się będzie, jak można przypuszczać, głównie, choć nie jedynie - wymóg posiadania takich cech, jak np.: wiedza, umiejętności czy kwalifikacje zawodowe. (...) Typ drugi - to wartościowania częściej odnoszące się do tradycyjnych, ale nie najstarszych standardów człowieka wykształconego, którego nie tak dawno jeszcze lokalizowało się powszechnie w warstwie określanej mianem - <inteligencja>. W przypadku tego typu wartościowań - człowiekowi wykształconemu, poza dyplomem - częściej stawiać się będzie m.in. także wymóg posiadania takich cech nabytych, które tradycyjnie nazywało się ogólnie starannym wykształceniem. (...) Wymaga się bowiem od niego posiadania bądź takich cech intelektualnych (74%) (...) jak np.: mądrość, wiedza ogólna, oczytanie, inteligencja, kultura oraz  umiejętność stosowania wiedzy w życiu codziennym, a szczególnie w praktyce zawodowej, bądź posiadania cech behawioralnych (przeszło 16% badanych), jak np.: dobre wychowanie, grzeczność, umiejętność współżycia z ludźmi czy zachowania się w każdej sytuacji, czy też cech charakterologennych (ok.2%), jak np.: ambicja, samodzielność czy zaradność życiowa; czy też posiadania cech strukturalnych (ok 1%), jak np.: pozycja społeczna, stanowisko." (podkreśl. - BF)

Maria Ossowska (1947): "Kto nie ma należytego obejścia, temu mądrość, uczciwość czy dobroć nie pomaga"