1) Wg Encyklopedii Powszechnej: [łac.<gr], sztuka, której tworzywem są dźwięki organizowane zwłaszcza w czasie; źródłem dźwięku są: głos ludzki, instrumenty muzyczne i przyrządy elektroakustyczne. Muzyka jest przedmiotem odrębnej dyscypliny naukowej, zwanej muzykologią (…) Utwór muzyczny jest wynikiem współdziałania tak zwanych elementów muzycznych, jak rytm i metrum, melodia, harmonia, dynamika, agogika, artykulacja, barwa dźwięku, budowa formalna (…). Muzyka występuje w postaci czystej muzyki instrumentalnej lub łączy się ze słowem (gatunki wokalne i wokalno-instrumentalne), gestem (taniec) sceną (gatunki sceniczne, np. opera). (…) W zależności od rodzaju przekazu dzieli się muzykę na przekazywaną tradycją ustną (muzyka ludowa) i utrwaloną za pomocą notacji muzycznej (muzyka profesjonalna); swoistym zjawiskiem jest sztuka improwizacji muzycznej. Ze względu na środki wykonawcze wyróżnia się muzykę wokalną i instrumentalną (…). W zależności od pełnionej funkcji wyróżnia się muzykę religijną (…) i świecką. Do kategorii muzyki użytkowej można zaliczyć m.in. muzykę taneczną, filmową (…). 

2) Wg  Encyklopedii Antropologii Społeczno-Kulturowej:  W badaniach antropologicznych muzyka może być postrzegana na dwa sposoby. Po pierwsze, jako praktyka komunikacyjna, w której dźwięk organizowany jest pod względem wysokości, długości, barwy oraz natężenia. Definicja ta obejmuje szeroki zakres praktyk. (...)  Ma ona jednak tę wadę, że uwarunkowaną kulturowo definicję muzyki narzuca tym obszarom aktywności, w których niekoniecznie jest ona właściwa, przysłaniając autochtoniczne definicje i wyjaśnienia, które mogłyby mieć większe znaczenie badawcze. (...) Z tej przyczyny drugim podejściem jest poszukiwanie autochtonicznej terminologii odpowiadającej mnie więcej tym samym sferom doświadczenia, którym odpowiada termin <muzyka>. Zakorzenia to badania w podłożu społecznym i kulturowym danego środowiska, ujawniając istniejące w nim związki między praktyką wykonawczą a sferą społeczno-kulturową. (...) W wielu kontekstach bliskowschodnich wykonywanie Koranu oraz pewne rodzaje poetyckiej deklamacji są klasyfikowane jako <recytacje>, ponieważ termin <muzyka> czy <pieśń> jest kojarzony z niemoralnością."

[Muzyka - BF] "(...) znacznie dłużej była postrzegana jako wiedza, a nawet nauka, niż stricte sztuka - czyli  - do Oświecenia - umiejętność zbliżona do rzemiosła, co zresztą miało swoje źródła w koncepcjach antycznych, gdzie pojęcia techne i poiesis były pokrewne. Takie postrzeganie muzyki sprawiało, że stosowano do niej reguły odmienne niż do samej sztuki lub że istniały reguły podwójne, nakładające się na siebie. Przyjęcie jednego kryterium, unifikującego grupę sztuk pięknych i włączenie do tej grupy muzyki spowodowało < wsteczne ujednolicenie reguł>" (podkreśl. Autorki).

Immanuel Kant (1790, 2004): "muzyka grzeszy (...) pewnym brakiem ogłady, gdyż - z uwagi na właściwość swych instrumentów - rozprzestrzenia się swym wpływem dalej, niż się tego pragnie (na sasiadów), w ten sposób niejako narzuca się innym i tym samym ogranicza wolność innych ludzi nie należących do muzykalnego grona. Nie czynią tego sztuki przemawiające do oczu, gdyż wystarczy odwrócić tylko oczy, aby nie dopuścić do siebie wrażenia, jakie wywołują."

Masami Akita: "W mojej pracy nie ma różnicy między hałasem i muzyką. Nie mam pojęcia, co nazywasz muzyką, a co hałasem. To zależy od osoby. Jeśli hałas znaczy przykry dźwięk, to dla mnie muzyka pop jest hałasem."