OTWARTY REGIONALIZM

Robert Traba: "(...) otwarty regionalizm zwracał się ku przyszłości, postulował odnajdowanie siebie w świecie poprzez otwartość i jednocześnie identyfikację z miejscem, w wymiarze lokalnym i regionalnym; poprzez interaktywne spotkanie pamięci rodzinnej z zastanym dziedzictwem <nie naszym>. (...) Otwarty regionalizm – odwołując się do dziedzictwa kulturowego miejsca, w którym mieszkamy, naszej prywatnej, małej ojczyzny – skierowany jest ku przyszłości. Poprzez konkretne inicjatywy pragniemy uczestniczyć w tworzeniu, jednoczącej się Europy, Europy etycznych ojczyzn, w konstruowaniu przyszłości regionalnej litewskiej, polskiej i rosyjskiej  i  - równolegle - europejskiej. Ta idea wynikała z potrzeby lokalnego działania i kształtowania uniwersalnego, humanistycznego myślenia o świecie, budowania nowej regionalnej tożsamości. (...) Otwarty regionalizm nie jest jedynie propozycją dla Ziem Zachodnich i Północnych współczesnej Polski, choć właśnie z konfrontacji z ich rzeczywistością wyrósł. Ze względu na wielki transfer ludności ze wschodu na zachód po 1945 rozwijał się tu ze szczególną ostrością od pierwszych lat powojennych autentyczny proces nadawania nowych sensów <ziemi nieznajomej>. Najpierw był on wpisany w wielki projekt ideologiczny PRL, po ’89 odżył w warunkach państwa demokratycznego. Jego wyrazem jest nadal poszukiwanie tożsamości miejsca na przecięciu <nie naszego> dziedzictwa kulturowego z pamięcią komunikatywną większości mieszkańców, sięgającą np. dawnych wschodnich ziem Rzeczpospolitej. Nic dziwnego więc, że mamy do czynienia z tak dużym zapotrzebowaniem na regionalny dyskurs tożsamościowy."