TRAFNOŚĆ

Wg Michela Angrosino (2007,2010): "<Trafność> jest miarą stopnia, w jakim obserwacja faktycznie przedstawia to, do czego wydaje się odnosić. (...) nawet postmoderniści muszą brać pod uwagę trafność badań. (...) Kwestia trafności jest zmorą wszelkich badań jakościowych, ale szczególnie problematyczne okazuje się w przypadku obserwacji. (...) Najczęściej wykorzystywane metody osiągania trafności badań zawierają się w poniższych wskazówkach:

• dobrze jest współpracować z wieloma obserwatorami bądź zespołami badawczymi (...);
• można zastosować metodologię indukcji analitycznej (...) która w tym przypadku oznacza, że pojawiające się ustalenia (a więc spostrzeżenia, które opisują wyodrębnione w toku obserwacji wzory) są sprawdzane w poszukiwaniu przypadków negatywnych (...);
• opisując rezultaty swoich analiz zorientowani obserwacyjnie badacze mogą skorzystać z technik uprawdopodobnienia. Jest to styl opisu, który przez specyficzne prowadzenie narracji wciąga czytelnika w świat poddany analizie przez badacza w celu wywołania w nim poczucia identyfikacji (zatem wykorzystuje język opisowy raczej niż abstrakcyjne <fakty i wykresy>). Uprawdopodobnienie można osiągnąć również wówczas, kiedy opis sprawia wrażenie wewnętrznie spójnego, przekonującego i rozpoznawalnego przez czytelników (...) O dziele, które osiąga te cele, mówi się, że jest autentyczne w oczach swoich odbiorców."