1) Forma zachowania powszechnie przyjęta w danej zbiorowości społecznej, poparta uznawaną w niej tradycją; obyczaje stanowiące jeden z systemów normatywnych składających się na całość kontroli społecznej, regulują szeroki zakres spraw społecznych pozostających poza sferą obowiązywania prawa, moralności, religii; naruszenie obyczaju powoduje negatywną reakcję ze strony grupy. W społecznościach o kulturze tradycyjnej obyczaje przekazywane przez naśladownictwo, tradycję ustną i cieszą się powszechną aprobatą, mają moc niepisanych praw. Obyczaje raz utrwalone ulegają zmianom bardzo powoli; często funkcjonują na zasadzie przeżytków społecznych. Ogół obyczajów danej zbiorowości społecznej składa się na jej obyczajowość.
2) Ujednolicona i strukturalizowana forma czy też schemat zachowania, powszechnie akceptowanego w danej zbiorowości społecznej (kulturowej), opartego na obowiązującej w niej tradycji, której przestrzeganie jest regulowane przez sankcje społeczne.