Dostęp/dostępność kultury to:a) na poziomie jednostki - możliwy do zmierzenia, (chociaż nie jest to łatwe), zakres wykorzystania przez nią zasobu kulturowego, pozostającego w dyspozycji grup i społeczności, których jednostka ta jest członkiem;b) na poziomie grupy oznacza - także mierzalne i także niełatwo - wykorzystanie zasobu kulturowego będącego w zasięgu jej możliwości i potrzeb.Dostęp do kultury uwarunkowany jest wieloma czynnikami: biologicznymi (np.: indywidualnymi cechami fizycznymi, niepelnosprawnością, itd.), demograficznymi (np.: takimi jak wiek, płeć), społecznymi (np.: przynależnością do warstwy społecznej, pełnionymi rolami zawodowymi), geograficznymi (np.: zróżnicowaniami terytorialnymi, miejscem zamieszkania), ekonomicznymi (np.: poziomem dochodów), kulturowymi (np.: wykształceniem, poziomem kompetencji kulturowych) oraz emocjonalnymi. Z drugiej strony - należy pamiętać, że wszystkie wymienione czynniki mogą wpływać na fakt, iż jednostki lub grupy będą wykorzystywały dostęp do kultury w sposób selektywny: kierując się własnymi potrzebami kulturalnymi, upodobaniami, nawykami, względami towarzyskimi czy nawet nastrojem w danej chwili. (W ten sposób tworzą one wszak własne wersje subkulturowe, kultury rozumianej całościowo i/lub oficjalnie). O tym fakcie często zapominają twórcy oferty kulturalnej, zwłaszcza ci, którzy uważają, że to co dają odbiorcom musi być skonsumowane.