1) Wg Pierre'a Guirauda (1971): "W tym samym czasie, gdy psychologia podważa definicję treści myślowej znaku, współczesne językoznawstwo o inspiracji strukturalistycznej odrzuca samo pojęcie sensu ujętego jako obraz związany z elementem znaczącym, który byłby jego nośnikiem. Wyrazy nie mają sensu, mają jedynie użycia. (...) Sens, który przekazywany jest w wypowiedzi, zależy od wzajemnych relacji między wyrazami składającymi się na kontekst danego wyrazu a nim samym, a te są wyznaczone strukturą systemu językowego. Sens, a raczej sensy każdego wyrazu są określone przez całokształt tych relacji, nie zaś przez obraz, którego ów wyraz byłby nośnikiem".
2) Wg Umberto Eco (1991): "Dla semiologii nieistotne jest, czy jednorożec istnieje, czy nie (jest to istotne dla zoologii i dla historii kultury, jeżeli ta ostatnia chce naświetlić rolę wyobraźni w kulturze danej epoki); ważne jest natomiast, jak to się dzieje, że w pewnym kontekście wyraz znaczący <jednorożec> uzyskuje określone znaczenie na podstawie pewnego systemu konwencji językowych, i ważne jest, jakie skojarzenia myślowe oparte na nabytych nawykach kulturowych wywołuje wyraz <jednorożec> u określonych adresatów komunikatu."