Wg  Pawła Starosty (2002): "(...) pojęcie społeczności [w pracach Émile'a Durkheima, Georga Simmla i Ferdynanda Tönniesa - BF] odnosi się głównie do <istoty tożsamości zbiorowej, trwałych więzi emocjonalnych oraz harmonii społecznej pojawiającej się między jednostkami i opartej na osobistej znajomości i bezpośrednich kontaktach> (Lee,Newby, 1983,s.52). Tak rozumiana społeczność jest wspólnotą niekoniecznie związaną określonym terytorium. Jej istota wyraża się w:

• przeżywaniu i  podzielaniu tych samych symboli i wartości stanowiących źródło kulturowej tożsamości grupy;

• obiektywnych zależnościach i stosunkach, jakie wytwarzają się między ludźmi;

• respektowaniu zasad porozumienia i współdziałania.(...)

Drugą orientację charakteryzuje rozpatrywanie więzi w kontekście miejsca czy terytorium jako naczelnej zasady organizującej życie społeczne (...) Krzyżując dwie dychotomiczne zmienne: zmienną przestrzenną ( Rybicki, 1972; Tuan, 1987) oraz zmienną opisującą siłę i podstawę powiązań w danym środowisku (Fischer, Stueve, 1977) możemy wyróżnić społeczność (wspólnotę) lokalną i zbiorowość lokalną oraz społeczność terytorialną i zbiorowość terytorialną. (...) można stwierdzić, że do najczęściej uwzględnianych cech społeczności należą:

• wspólne terytorium jako podstawa życia społecznego;

• społeczne interakcje zachodzące między mieszkańcami danego terytorium;

• wspólny interes społeczny wynikający z użytkowania określonego terytorium;

• sentyment lokalny." (podkreśl.  - autor).

Wg Ryszarda Dyoniziaka, Jerzego Mikułowskiego-Pomorskiego i Zbigniewa Pucka (1974): "Przez społeczności lokalne rozumie się zbiorowości zamieszkujące określone terytorium, będące równocześnie głównym obszarem, na którym członkowie tych zbiorowości rozwijają swoją codzienną aktywność społeczną. Cechą charakterystyczną społeczności lokalnych jest to, że kształtują one silne lokalne więzi i lokalne formy życia zbiorowego. Tradycyjnie stanowiły one jedno z najważniejszych ogniw w systemie społecznej kontroli sposobu zachowania się, odgrywały ważną rolę w procesach wychowania i socjalizacji oraz utrzymywaniu obyczajowej strony życia. Z reguły też odgrywały rolę w kształtowaniu opinii publicznej, wypełnianiu praktyk religijnych, a niekiedy także w organizowaniu działalności kulturalnej."