Wg Arjuna Appaduraia (1996), 2005: "(...) zadanie wytwarzania lokalności (jako struktury uczucia, właściwości życia społecznego i ideologii usytuowanej w określony sposób społeczności) w coraz większym stopniu wymaga walki. Jest to walka tocząca się w wielu wymiarach, spośród których jako przedmiot rozważań wybrałem trzy: 1) stały wzrost wysiłków nowoczesnego państwa narodowego na rzecz zdefiniowania wszystkich sąsiedztw pod kątem charakterystycznych dla niego form lojalności i przynależności; 2) pogłębiające się rozwarstwienie  między terytorium, podmiotowością i zbiorowym ruchem społecznym i 3) stała erozja relacji między sąsiedztwami przestrzennymi i wirtualnymi, będąca zasadniczo rezultatem siły oddziaływania i formy elektronicznego przekazu. Dodatkowo komplikuje sprawę interaktywny charakter tych trzech wymiarów."

Wg Ulfa Hannerza (1996), 2006: "Po zsumowaniu tych wszystkich elementów - codzienne, bezpośrednie, wczesne i kształtujące, zmysłowe i fizyczne doświadczenie - wydawałoby się, że wiele argumentów przemawia za ciągłym znaczeniem tego, co lokalne. Mogłoby to być prawdą, jeśli chodzi o doświadczaną rzeczywistość, nawet jeśli większość tego, co znajduje się na miejscu, jest kształtowana na zewnątrz. Rozstajemy się po prostu z ideą, że to, co lokalne, jest autonomiczne, i że ma swoją własną integralność. Byłoby ono wtedy istotne raczej jako arena, na której zbiegają się różnorodne wpływy i uzewnętrzniają się w niepowtarzalnej kombinacji, w tych wyjątkowych okolicznościach." (...) Ale może niezupełnie. Jako kategoria intelektualna <lokalność> wydaje się raczej zmienna niż pierwotna. Identyfikując typowe składniki lokalności możemy też wyraźnie zdać sobie sprawę z tego, że nie wszystkie one są z natury rzeczy lokalne, powiązane z daną terytorialnością w ogóle lub z jednym tylko miejscem w szczególności. Powiązanie to polega raczej na powtarzających się elementach praktycznej strony życia oraz powracających zwyczajach myślenia."

Wg  Andrzeja Bukowskiego, Marcina Lubasia i Jacka Nowaka (2010): "Niekiedy pojęcia lokalności i miejsca uznaje się za synonimy. W ten sposób pojmują pojęcie lokalności socjologowie Bohdan Jałowiecki i Marek Szczepański, pisząc, że <lokalny zatem to tyle, co miejscowy, umiejscowiony, lub przypisany do miejsca> (Jałowiecki, Szczepański 2002b:15). (...) Naszym zdaniem zakres pojęcia lokalności nie pokrywa się z zakresem pojęcia miejsca. Lokalność odnosi się do zespołu relacji społecznych oraz treści kulturowych występujących w niewielkiej skali przestrzennej. (...) Lokalność jest jedną z przestrzennych ram działań społecznych i treści kulturowych, czyli specyficzną przestrzenną dystrybucją określonych sposobów działania i specyficznych kulturowych treści (idei, norm, wyobrażeń symbolicznych, socjolektów)."