Wg Pawła Starosty (2002): "(...) pojęcie społeczności [w pracach Émile'a Durkheima, Georga Simmla i Ferdynanda Tönniesa - BF] odnosi się głównie do <istoty tożsamości zbiorowej, trwałych więzi emocjonalnych oraz harmonii społecznej pojawiającej się między jednostkami i opartej na osobistej znajomości i bezpośrednich kontaktach> (Lee,Newby, 1983,s.52). Tak rozumiana społeczność jest wspólnotą niekoniecznie związaną określonym terytorium. Jej istota wyraża się w:
• przeżywaniu i podzielaniu tych samych symboli i wartości stanowiących źródło kulturowej tożsamości grupy;
• obiektywnych zależnościach i stosunkach, jakie wytwarzają się między ludźmi;
• respektowaniu zasad porozumienia i współdziałania.(...)
Drugą orientację charakteryzuje rozpatrywanie więzi w kontekście miejsca czy terytorium jako naczelnej zasady organizującej życie społeczne (...) Krzyżując dwie dychotomiczne zmienne: zmienną przestrzenną ( Rybicki, 1972; Tuan, 1987) oraz zmienną opisującą siłę i podstawę powiązań w danym środowisku (Fischer, Stueve, 1977) możemy wyróżnić społeczność (wspólnotę) lokalną i zbiorowość lokalną oraz społeczność terytorialną i zbiorowość terytorialną. (...) można stwierdzić, że do najczęściej uwzględnianych cech społeczności należą:
• wspólne terytorium jako podstawa życia społecznego;
• społeczne interakcje zachodzące między mieszkańcami danego terytorium;
• wspólny interes społeczny wynikający z użytkowania określonego terytorium;
• sentyment lokalny." (podkreśl. - autor).