Wg Thomasa L. Friedmana (1999), 2001: "Zdolność kultury do wchłaniania wpływów, które w sposób naturalny do niej nie pasują i ją wzbogacają, odrzucania wpływów, które, choć inne, mogą z nią współistnieć właśnie jako coś innego. Celem glokalizacji jest zatem takie przyswojenie sobie aspektów globalizacji przez kulturę danego kraju, które przyczynią się do rozwoju i zróżnicowania społeczeństwa, nie przytłaczając go."

Wg Edwarda W. Soji (2000): „analizując problem globalizacji, dochodzimy do wniosku, że nie jest to proces odbywający się tylko i wyłącznie na skalę całej planety, ale jest on rozpatrywany z odmiennych perspektyw i z różną intensywnością w każdej skali ludzkiego życia, od ludzkiego ciała począwszy, na planecie skończywszy”.

Wg Adama Pomiecińskiego (2009): "Kultura w skali całego świata ulega ujednoliceniu jedynie w swych powierzchownych przejawach, zaś w głębszych jej pokładach kwitnie różnorodność. Nawet ci sami bohaterowie kultury popularnej mogą nieść rozmaite symboliczne treści w różnych cywilizacjach (...). Zestawienie tych opinii wskazuje, że termin glokalizacji wymaga wciąż dookreślenia, a relacje między globalizacją a jej implementacją w lokalne kultury mogą być o wiele bardziej złożone."

 Wg Arjuna Appaduraia: "T-Shirty, billboardy i graffiti, podobnie jak rap, street dance i slumsy dowodzą, że media szybko wkraczają w sferę repertuaru ironii, gniewu, humoru i oporu."