Terminem tym określa się sztukę nie przedstawiającą świata rozpoznawalnych przedmiotów, oderwaną od obrazowania rzeczywistości. Działo abstrakcyjne stanowi autonomiczną, odrębną rzeczywistość, zbudowaną z układów linii, form, barw lub brył. Tendencje do odchodzenia od przedstawiania rzeczywistości obecne były w sztuce wszystkich epok i środowisk, a XX wieku sztuka abstrakcyjna stała się jednym z najważniejszych nurtów artystycznych epoki. Pierwszym w pełni świadomym twórcą sztuki abstrakcyjnej był Wassily Kandinsky. Jego dziełem jest powstała w 1910 akwarela, w której kompozycji pominięte zostały wszelkie odniesienia do świata rzeczywistego. Pionierami sztuki abstrakcyjnej są Kazimierz Malewicz, Piet Mondrian i Michaił Łarionow. Sztuka abstrakcyjna wykazuje duże zróżnicowanie rozwojowe, operuje formami geometrycznymi, konstrukcyjnymi, o zobiektywizowanych kształtach bądź też formami ekspresyjnymi czy lirycznymi, których kształt jest wynikiem subiektywnego przeżycia twórcy. Pierwsza stała ekspozycja sztuki abstrakcyjnej została otwarta w 1925 w Hanowerze, drugą z kolei utworzono w Łodzi w 1931 roku. W 1925 roku w Paryżu odbyła się pierwsza międzynarodowa wystawa sztuki abstrakcyjnej zatytułowana „L’art d’aujord’hui”. W 1929 roku powstał ruch „Cercle et Carre”, a w 1931 roku ugrupowanie „Abstraction - Creation”. W Polsce sztukę abstrakcyjną uprawiali artyści związani z awangardowymi grupami „Blok”, „Praesens” i „a.r.” (m.in. Władysław Strzemiński, Katarzyna Kobro, Henryk Berlewi, Mieczysław Szczuka, Karol Hiller, Henryk Stażewski). Indywidualną koncepcję sztuki abstrakcyjnej stworzył Strzemiński swoją teorią unizmu.  

Abstrakcjonizm – kierunek we współczesnych sztukach plastycznych, który charakteryzuje się wyeliminowaniem wszelkich przedstawień mających bezpośrednie odniesienie do form lub przedmiotów obserwowanych w rzeczywistości. Jest to sztuka abstrakcyjna, bezprzedmiotowa. Malarze abstrakcyjni szukali nowych form tj.: linia – plama, pion – poziom, odrzucając figuratywność na rzecz wewnętrznej konstrukcji obrazu, układu linii, barwnych plam, prostych form geometrycznych. Malarstwo to pragnęło wyzwolić się od tematu, odejść od rzeczywistości, zrezygnować z naśladowania natury. Prekursorami abstrakcjonizmu byli: Wassily Kandinsky,Edward Munch. Abstrakcjonizm dzieli się na geometryczny (zwany też nieorganicznym lub zimnym) oraz na niegeometryczny (zwany też organicznym lub ciepłym). (...) W latach 1910-1920 moda na abstrakcjonizm ogarnęła całą Europę. Za pierwszy obraz abstrakcyjny uważa się dzieło Wassily'ego Kandinsky'ego, "Akwarela abstrakcyjna". (...)  Przedstawicielami tego nurtu byli m.in.: Roger Bissière, Theo van Doesburg, Lucio Fontana, Sam Francis, Nahum Gabo, Vilmos Huszár, Wassily Kandinsky, Paul Klee, Yves Klein, František Kupka, El Lissitzky, Kazimierz Malewicz, Piet Mondrian, Jackson Pollock, Sophie Taeuber-Arp, Victor Vasarely, Enrico Accatino.więcej

 (drobne zmiany red. - BF)