"Sztuki piękne - wspólna nazwa obejmująca malarstwo, rzeźbę i architekturę łącznie z poezją, wymową oraz tańcem i muzyką, przejęta z języka francuskiego (les beaux arts) w XVIII wieku, ale  - już wcześniej -   Français Blondel (Cours d`architecture, 1675) omówił szczególne znaczenie sztuk pięknych w dziedzinie kultury, wyodrębniając je z grupy <sztuk wyzwolonych>. Podstawą wyróżnienia  były piękno  i harmonia - rządzone wyobraźnią i sprawiające przyjemność. W końcu XIX wieku termin ten zaczął oznaczać plastykę. Obecnie do sztuk pięknych zalicza się także sztukę użytkową, której w zeszłym stuleciu (mowa o wieku XIX - BF) nie uważano za wynik działalności artystycznej".

„Sztuka nie jest naśladownictwem ani też wyrobnictwem zaspokajającym potrzeby instynktów czy dobrego smaku. Jest aktem ekspresji. Jak słowo, które nazywa, tj. ujmuje w swej naturze i przedstawia nam jako przedmiot rozpoznawalny to, co jawiło się niewyraźnie, malarz – mówi Gasquet - «uprzedmiotawia, projektuje, utrwala». Jak słowo niepodobne jest do tego, co desygnuje, tak i obraz nie jest imitacją”.