Paideia:  1) w starożytnej  Grecji początkowo wychowanie dzieci, a od późnego okresu klasycznego kształcenie ogólne, humanizacja; 2) dążenie do idealnej jedności cielesnego, politycznego i muzycznego wychowania w ramach polis (→ kalokagatia).

Paideia – w starożytnej Grecji słowem paideia nazywano to, co współcześnie określamy mianem wychowania czy kultury. (...)  Celem (...) paidei było ukształtowanie, wyedukowanie człowieka pięknego i mądrego w oparciu o najwyższe ideały i najdoskonalsze wzorce (...). więcej

Stan na 22.12.2013 r.

„Starożytni wierzyli głęboko, że wychowanie i kultura nie są to tylko formalne umiejętności czy abstrakcyjna teoria, różna od historycznej rzeczywistości, jaką jest ograniczony rozwój duchowego życia narodu (…) Zasadą kultury greckiej nie jest indywidualizm, ale humanizm, jeśli wolno tak używać tego słowa w jego pierwotnym, antycznym znaczeniu. Wyraz ten miał, przynajmniej od czasów Warrona i Cycerona, obok nieinteresującego nas tutaj starszego i potocznego znaczenia humanitaryzmu, jeszcze drugie, węższe, ale głębsze znaczenie: wychowania w człowieku jego właściwego charakteru, prawdziwego człowieczeństwa. To jest autentyczna grecka paideia”.