Wg Ervinga Goffmana 1974 (2010): "Gdy jednostka w naszym zachodnim społeczeństwie postrzega jakieś konkretne wydarzenie, oprócz wszystkiego innego, co czyni, z reguły jest skłonna zakładać w tej reakcji (i w konsekwencji stosować) jedną bądź więcej ram lub schematów interpretacji, które możemy nazwać pierwotnymi.(...) gdyż zastosowanie takiej ramy lub perspektywy jest traktowane przez tych, którzy ją stosują, jako niezależne od jakiejś uprzedniej lub <oryginalnej> interpretacji oraz jako do takiej nie nawiązujące; w istocie, rama pierwotna to rama, którą postrzega się jako nadającą znaczenie czemuś, co inaczej stanowiłoby pozbawiony sensu aspekt danej sceny.(...) dość precyzyjne rozróżnienie na ramy naturalne i ramy społeczne. Ramy naturalne identyfikują wydarzenia postrzegane jako nieukierunkowane, niezorientowane, nieożywione, niekontrolowane, <czysto fizyczne>. (...) Ramy społeczne natomiast dostarczają podstawowego zrozumienia tych wydarzeń, na które składają się wola, zamysł i kontrolujący wysiłek intelektu, a także ożywiona sprawczość, której głównym przykładem jest istota ludzka. Taki czynnik sprawczy (agency) nie jest nieubłagany: można nim manipulować za pomocą pochlebstw, pochwał, urazić go lub mu grozić. Działanie czynnika sprawczego można opisać jako <działania kierowane>. Działania te powodują, że sprawca podlega <standardom>, jego aktywność jest przedmiotem społecznej oceny. (...) Występuje tu motyw i intencja (...)."
Wg Edwarda T. Halla (1976), 1984: "W cywilizacjach tak skomplikowanych jak nasza istnieją setki, jeśli nie tysiące ram sytuacyjnych. Na owe ramy składają się dialekty sytuacyjne, akcesoria materialne, osobowości sytuacyjne, wzory zachowań, które pojawiają się w rozpoznawanych układach, odpowiadające specyficznym sytuacjom.(...) Rama sytuacyjna (situationel frame) to najmniejsza zdolna do samodzielnej egzystencji jednostka kultury, analizowana, możliwa do nauczenia i przekazania, a także pozostawiana potomności jako całkowita jedność. Ramy obejmują komponent językowy, kinezyczny, proksemiczny, czasowy, społeczny, materialny, osobowościowy i wiele innych. (...) Ramy stanowią tworzywo i konteksty, w których pojawia się działanie - są więc swoistymi modułami, które powinny być podstawą wszelkiego planowania."