Wg Pierre'a Bourdieu (1979): "(...)  potrzeby kulturalne są wynikiem edukacji: badania ankietowe pokazują, że wszelkie praktyki uczestnictwa w kulturze (uczęszczanie do muzeów, na koncerty, wystawy, praktyki czytania itd.) i upodobania w dziedzinie literatury, malarstwa i muzyki są ściśle związane z poziomem wykształcenia (mierzonym świadectwami szkolnymi lub liczbą lat studiów) i - w drugiej kolejności - z pochodzeniem społecznym."

 Potrzebami kulturalnymi  są potrzeby wynikające z definicji żywej kultury. A więc w tym ujęciu - ogół ludzkich potrzeb. Można je wyodrębniać analitycznie w trzech planach:

a) w  łańcuchu syntagmatycznym (czyli - mówiąc prościej - w narracji o życiu członka danej kultury od narodzin do śmierci);

b) w ciągu paradygmatycznym  obrazującym przede wszystkim  powiązania potrzeb między sobą i ich wzajemne modyfikacje;

c) nakładanie się obu wyróżnionych, dynamicznych układów potrzeb w - jak to ujmował Edmund Leach - przekształceniach syntagmatyczno-paradygmatycznych.

Ujęcie opisane w pkcie (c) jest najbliższe empirycznemu oddziaływaniu potrzeb na człowieka, lecz zarazem jest najtrudniejsze do teoretycznego opracowania. Koncepcja potrzeb kulturalnych oparta jest na ogólnej koncepcji potrzeb Kazimierza Obuchowskiego, wyklucza natomiast popularne psychologiczne definicje potrzeb, których źródłem jest brak czegoś.