Powieść [to] epicki utwór prozą o swobodnej i elastycznej kompozycji; obok estetycznej funkcji literackiej pełni najefektywniejszą wśród gatunków literackich funkcję poznawczą. Podstawowym elementem struktury powieściowej jest rozbudowana, zwykle wielowątkowa → fabuła (…); świat fikcyjny przedstawiony w powieści poprzez dobór materiału i kompozycję fabularną sugeruje określoną wizję świata rzeczywistego. (…) Jako odrębny gatunek powieść ukształtowała się w XVIII wieku, kontynuując wielowiekowy rozwój form epiki prozatorskiej (…); powstały odmiany: powieść psychologiczno-dydaktyczna, obyczajowa, awanturnicza, utopijna. W epoce romantyzmu pojawiła się powieść grozy (…) również ukształtowała się powieść historyczna (…),powieść psychologiczna (…), powieść fantastyczna (…).Powieść realistyczna XIX wieku stała się wzorcem, określającym cechy gatunku: równowaga między fikcją i faktycznym obrazem rzeczywistości, wszechwiedzący narrator (…), konstrukcja fabuły zachowująca życiowe prawdopodobieństwo (…); od naturalizmu (…) i modernizmu (…) powieść ulega eksperymentom artystycznym (…) zakłócającym klasyczne zasady (…).
POWIEŚĆ
Wpisy terminu w różnych słownikach wraz z komentarzami.
Słownik Terminów Encyklopedycznych - zawartość - opis hasła POWIEŚĆ
Słownik Wikipedii - zawartość - opis hasła POWIEŚĆ
Powieść – gatunek literatury pięknej, utwór narracyjny, opisujący zwykle rozbudowany ciąg zdarzeń. Klasyczna powieść jest pisana prozą, w której występują liczne dialogi, opisy akcji i natury i jest podzielona na rozdziały liczące od kilku do kilkudziesięciu stron. (...) Klasyczna powieść posiada wszystkowiedzącego, anonimowego narratora i wielowątkową, liniową, chronologiczną fabułę. Wiele powieści, zwłaszcza współczesnych, świadomie odchodzi od tego klasycznego schematu. więcej
Stan na 29.12.2013 r.
Słownik Inspiracji - zawartość - opis hasła POWIEŚĆ
„(...) każdy definiuje ją wedle własnego upodobania. Dla G. Lorrisa «istotę stanowi forma. Temat jest jedynie pretekstem». (…) Zdaniem P. Gardenne'a powieść przyobleka w formę «całość doświadczenia» (…). Ostatecznie, jak się zdaje, rację ma Grimal, umieszczając powieść na styku wszystkich gatunków. (…) Równie słusznie wyraził się R. Fernandez: «Kiedy człowiek opowiada nam o swoim życiu wewnętrznym, uprawia autobiografię; kiedy wyobraża sobie postać, która opowiada nam o swoim życiu wewnętrznym, uprawia powieść»”.