Wg Romana Jakobsona i Morrisa Halle (1962): " Te składniki [morfemu - BF] noszą nazwę cech dystynktywnych. (...) Każda cecha dystynktywna wprowadza wybór spośród dwóch członów opozycji wykazującej właściwość różnicującą (differential property), odmienną od właściwości wszystkich innych opozycji. A więc ciemna i jasna przeciwstawiają się jedna drugiej w percepcji ze strony słuchacza pod względem wysokości (sound pitch); ciemna jest stosunkowo niska, jasna jest stosunkowo wysoka; pod względem fizycznym przeciwstawiają się one odpowiednio sposobem rozmieszczenia energii (distribution of energy) na końcach widma; wreszcie pod względem motorycznym - wielkością i kształtem rezonatora. W komunikacie odebranym przez słuchacza każda cecha dystynktywna stawia go wobec decyzji: <tak czy nie?> (...) Słuchacz musi wybrać albo jedną z dwóch biegunowych własności jednej i tej samej kategorii (np. ciemna albo jasna), albo obecność lub nieobecność pewnej własności, np. dźwięczna albo bezdźwięczna, nosowa albo nienosowa, durowa albo niedurowa." (podkreśl. - autorzy).