Wg Lecha Ratajskiego (1973): "Czytanie mapy składa się co najmniej z trzech etapów odbioru. Uwarunkowane one są względami psychologicznego i fizjologicznego procesu percepcji. Wyróżnia się następujące etapy: widoczność, rozróżnianie i rozpoznanie (identyfikacja).
1. Etap widoczności jest rozumiany jako przekaz takiej informacji, która umożliwia uzyskanie obrazu rozmieszczenia pewnych faktów rzeczywistości za pomocą mapy. Czytelnik odbiera jedynie rozmieszczenie bliżej nieokreślonych znaków na mapie. Może on rozróżnić w tym etapie jedynie części mapy o większym lub mniejszym zagęszczeniu znaków oraz odróżnić punkty, linie lub plamy.
2. Etap rozróżniania traktowany jest jako proces odróżniania poszczególnych znaków w ich sensie graficznym i znaczeniowym. W etapie tym odbierane są różne kształty znaków punktowych, liniowych i powierzchniowych oraz identyfikowane z odpowiednim typem obiektów w rzeczywistości (...).
3. Etap rozpoznania, czyli identyfikacji stanowi ostatni etap prowadzący do całkowitego zrozumienia treści mapy. W etapie tym każdy znak jest identyfikowany z konkretnym obiektem w rzeczywistości, np. znak kółka nie jest czytany jako miasto w ogólności, lecz jako konkretne miasto, jak Warszawa czy Edmonton".