Wg Aleksandra Brücknera (1939): "Rynek, pierwotnie tylko miejsce wolne, opasane drzewami czy wałami, z czasem stał się u nas ośrodkiem życia miejskiego. Miasta lokowane na prawie niemieckim budowano jednolicie. Wytykano najpierw ów plac wolny, rynek: czworoboczny, o wielkich, często aż nazbyt rozmiarach, licząc na przyszły rozwój, którego jednak nie zawsze się doczekano. Z rynku wybiegały ulice na cztery strony świata i przecinały się w dalszym ciągu aż do murów; chociaż nie wszystkie miasta były obmurowane, a w oczach obcych  bardziej na wieś niż miasto wyglądały. Na rynku stał w środku ratusz (...) zresztą zapychały rynek kramy przekupniów, zazwyczaj drewniane, rzadko murowane. (...) Ale na rynku stawały i budowle miejskie, waga mniejsza i większa, kordegarda dla pachołków i stróżów nocnych, a przede wszystkim zajmowały miejsce bud handlowych sukiennice i smatruzy, przeznaczone dla kupców i znaczniejszych rzemieślników, boć w sukiennicach nie tylko sukno sprzedawano, a w smatruzach kumoszki, czapniczki, rękawiczniczki itd. rej wodziły. (...)".

Rynek (w ekonomii) – zespół mechanizmów umożliwiający kontakt producentów z konsumentami. Rynek to całokształt transakcji kupna i sprzedaży oraz warunków w jakich one przebiegają. Na rynku konkurencyjnym dokonuje się ustalenia ceny oraz ilości dóbr. To także określona zbiorowość podmiotów gospodarujących zainteresowanych dokonywaniem operacji kupna-sprzedaży określonych dóbr, wartości lub usług. Część zbiorowości reprezentuje podaż (oferenci) zaś część popyt (nabywcy). Przeciwstawienie się popytu podaży w określonym miejscu oraz czasie prowadzi do ustalenia ceny wartości będącej przedmiotem obrotu – sprawia to iż dochodzą do skutku transakcje kupna sprzedaży.Rynek jest instytucją, która umożliwia zawarcie transakcji między sprzedającym a kupującym. Każdy rynek ma określoną strukturę. Strukturę tę tworzą kupujący i sprzedający, którzy mogą być partnerami równorzędnymi lub też narzucać sobie nawzajem różne warunki, zależnie od “siły”, jaką dysponują. Przedmiotem transakcji dokonywanych pomiędzy kupującym i sprzedającym są dobra usługi czy tytuły prawne[1]. więcej

Rynek – centralny plac miejscowości, charakterystyczny dla urbanistyki europejskich miast. Rynki wytyczano od początku średniowiecza do XIX wieku.(...) Słowo rynek pochodzi od niemieckiego terminu Ring (dosłownie "pierścień"), który pojawił się na ziemiach polskich wraz z przeprowadzanymi lokacjami na prawie niemieckim (jednak niemieckim odpowiednikiem słowa rynek jest Markt lub Marktplatz). Ring oznacza specyficzny rodzaj rynku z umieszczonym pośrodku blokiem zabudowy. (...) Rynek był przestrzenią wymiany handlowej i miejscem, w którym zbiegały się drogi prowadzące do miasta. Lokalizowano przy nim ratusz - siedzibę władz miejskich – a w jego pobliżu najczęściej także główną świątynię miasta. Na terenach dzisiejszej Polski układ przestrzenny rynku, jego funkcja i zadania związane były z przyjęciem prawa niemieckiego (najczęściej magdeburskiego). Inne zabudowania typowe dla rynków to sukiennice, kramy i ławy chlebowe, waga, a także pręgierz i studnia. Rynki były najczęściej wytyczane na planie czworokąta, choć niektóre z nich posiadają formę trójkąta (Rynek Kościuszki w Białymstoku, rynki w Jaworznie, Brodnicy, Łowiczu), czy rozszerzającej się ulicy (Chojnów, Środa Śląska, Niemodlin). Od czasów renesansu projektowano niekiedy symetryczne rynki wielokątne (np. sześciokątny rynek w Krynkach, ośmiokątny rynek Nowego Miasta w Łodzi). więcej