Wg Stefana Nowaka (1970): "Badacz traktuje obserwowane zachowanie jako wskaźnik definicyjny (definicję cząstkową) bardziej zlożonego zespołu zjawisk, a zarazem jako wskaźnik inferencyjny <ukrytych>, nieobserwowalnych elementów tego zespołu, przeżyć, motywów, wyobrażeń, wartości itp., zachodzących u działających, a czasem i u innych ludzi. (...) Warunkiem poprawnych wniosków dotyczących kontekstu psychospołecznego zachowań ludzkich (tj. poprawnych wnioskowań o ich funkcji jako wskaźników inferencyjnych zmiennych ukrytych, a w wyniku tego jako definicji cząstkowych złożonych, obserwowalno-nieobserwowalnych syndromów) jest znajomość odpowiednich elementów kultury badanej zbiorowości, bogactwa jej norm i wyobrażeń, wzorów reagowania na pewne sytuacje, reguł zachowania się w pewnych rolach społecznych itp. (...) Pytanie, jak dalece reprezentatywne są pojedyncze zachowania dla dłuższych serii i szerszych syndromów zachowań, jest zagadnieniem czysto empirycznym, i  zasadnych odpowiedzi  na nie dostarczyć nam  mogą systematycznie prowadzone badania naukowe."