METODA SYGNATUROWA

Wg Lecha Ratajskiego (1973): "Metoda sygnaturowa polega na oznaczeniu na mapie pozycji obiektów obserwowanych w rzeczywistości za pomocą znaków punktowych lub liniowych i rozróżnieniu ich wyrazu graficznego odpowiednio do charakterystyki cech jakościowych obiektów. Zalicza się ją do metod punktowych i liniowych, gdyż traktuje jedynie obiekty i zjawiska występujące w rzeczywistości w sposób punktowy i liniowy i tak interpretowane są one później na mapie. Jest to najdawniej stosowany sposób oznaczania na mapie. Wyraża ona najbardziej jednoznacznie i najbardziej precyzyjnie odbicie rozmieszczenia obiektów rzeczywistości. Znaczy to, że w miejscu oznaczonym na mapie jest przedstawiony obiekt rzeczywiście znajdujący się w odpowiednim miejscu w terenie, że w tym miejscu nie ma innego obiektu, wynikającego z legendy mapy i że dany obiekt nie występuje poza miejscem oznaczonym sygnaturą. Każda mapa ogólnogeograficzna, zwłaszcza topograficzna, jest w wielkiej mierze mapą sygnaturową.
W zależności od elementu odniesienia wyróżnia się sygnatury punktowe i liniowe. Ogólne zasady dotyczące obu tych rodzajów są wspólne. Różnice wynikają dopiero przy interpretacji. Dla rozróżnienia cech jakościowych stosuje się sygnatury o różnym kształcie, kolorze, walorze i deseniu. Ze względu na kształt wydziela się sygnatury geometryczne, symboliczne, obrazkowe i literowe."