Swój źródłosłów znajduje w staroniemieckim kuning, który oznacza tyle co możnowładca, naczelnik plemienny. Prasłowiański odpowiednik tego określenia kneng odnoszono do książąt i wodzów. Epoka średniowieczna pojęcia ksiądz używała na kreślenie władcy. W terminologii współczesnej w większości kościołów chrześcijańskich ksiądz to prezbiter lub biskup (ksiądz biskup). Utożsamiany jest także zamiennie z kapłanem i odnoszony głównie do duchownych diecezjalnych. W mniejszym stopniu pojęcia tego używa się do księży zakonnych.
Określenie duchownego katolickiego, także prawosławnego i ewangelickiego; równoważne z określeniem prezbiter; mężczyzna, który przyjął sakrament święceń drugiego stopnia, zwane też święceniami kapłańskimi. Księża mogą w kościele pełnić różne funkcje wyznaczone przez biskupa, najbardziej powszechne są: funkcja proboszcza, czyli zarządzającego parafią i prowadzącego pracę duszpasterską, oraz wikarego, który jest pomocnikiem proboszcza.