Wg Tuana Yi-Fu (1987): "Przestrzeń jest w zachodnim świecie powszechnie przyjętym symbolem wolności (...) zamknięta i uczłowieczona przestrzeń staje się miejscem. W porównaniu z przestrzenią miejsce jest spójnym centrum ustalonych wartości. Istotom ludzkim potrzebne jest zarówno miejsce, jak i przestrzeń (...)."
Wg Zbigniewa Rykiela (2005): "Miejsce interpretuje się (...) jako przestrzeń oswojoną i zhumanizowaną, część przestrzeni brzemienną w sens. Uważa się, że przestrzenie otrzymują swą swoistość od miejsc."
Wg Bohdana Jałowieckiego (2011): "Na czym więc polega wyjątkowość miejsc? Wśród istotnych cech decydujących o powstaniu miejsca wymienić można położenie i urodę krajobrazu, bogatą historię zapisaną w unikatowych dziełach architektury, legendę o sławnych ludziach, którzy w danym miejscu żyli i tworzyli, specyficzną twórczość tam rozwijaną czy też ważne, a niekiedy niezwykłe wydarzenia, które ugruntowały się w zbiorowej pamięci. W ten sposób miejsca stają się istotne nie tylko dla jednostki, lecz także dla szerszych zbiorowości. Większość z nich ma wartość jedynie w skali lokalnej i/ lub regionalnej, ale niektóre są ważne dla całego narodu; inne odgrywają taką rolę dla wyznawców danej religii, a jeszcze inne wydają się istotne nawet w skali globalnej, o czym świadczy na przykład Lista Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego sporządzana przez UNESCO."