Wg Gottloba Fregego (1892), 1977: "Sens nazwy chwyta każdy, kto zna wystarczająco język lub symbolikę, do których ona należy. Natomiast znaczenie, jeżeli istnieje, jest przez to oświetlone tylko jednostronnie. Jego znajomość wszechstronna wymagałaby, abyśmy dla każdego sensu potrafili z miejsca rozstrzygnąć, czy przynależy on do danego znaczenia. Tego zaś nie osiągamy nigdy. Przy prawidłowym połączeniu znaku z sensem i znaczeniem znakowi odpowiada określony sens, a sensowi określone znaczenie. Danemu zaś znaczeniu (przedmiotowi) może przysługiwać wiele nazw. W różnych językach, a nawet w tym samym, ten sam sens bywa wyrażany rozmaicie."
Wg Maxa Webera (1922), 2002: "<Sens> oznacza tu subiektywny sens intencjonalny nadawany albo a) faktycznie: α przez działającego w danym historycznym przypadku lub β przeciętnie, w przybliżeniu, przez działających w masie danych przypadków, albo też b) w pojęciowym konstrukcie - czystym typie przez działającego lub działających ujętych jako typ. Nie jest to jakiś sens obiektywnie <właściwy>, czy też metafizycznie <prawdziwy>. To właśnie odróżnia empiryczne nauki o działaniu, socjologię i historię, od wszystkich nauk dogmatycznych: prawa, logiki, etyki, estetyki, które starają się dotrzeć do <wlaściwego>, <obowiązującego> sensu swych przedmiotów."
Wg Alfreda Schütza (1932), 1989: "(...) każde rozumienie skierowane jest na to, co ma jakiś sens, i tylko to,co zrozumiałe, ma sens."