AUTORYTET PEDAGOGICZNY

Wg Pierre'a Bourdieu i Jean-Claude'a Passerona (1970) 1990: "Przemoc symboliczna przejawia się w stosunku komunikowania, który może wytwarzać swój własny, to znaczy czysto symboliczny efekt jedynie pod warunkiem, że władza arbitralna, umożliwiająca narzucenie, nigdy nie ujawni swojej prawdziwej natury (...). Wdrażanie arbitralności kulturowej dokonuje się w stosunku komunikowania pedagogicznego, który może wytwarzać swój własny, to znaczy czysto pedagogiczny, efekt  jedynie pod warunkiem, że równocześnie arbitralność wdrażanych treści nigdy nie jawi się w swojej całej prawdzie (...). Z tych względów działanie pedagogiczne obejmuje jako niezbędny warunek jego dokonania autorytet pedagogiczny i względną autonomię instancji powołanej do jego realizacji. (...) Autorytet Pedagogiczny jako arbitralna moc narzucania - która już z samej racji, że jest nierozpoznana, znajduje się w obiektywnej sytuacji sprzyjającej uznaniu jej za uprawniony autorytet - jako władza przemocy symbolicznej przejawiająca się w postaci prawa do uprawnionego narzucania wzmacnia arbitralną władzę, która ją ustanawia, a którą ona ukrywa."