Wg George'a Lakoffa (1987), 2011: "Główną tezą tej książki jest to, że naszą wiedzę porządkujemy za pomocą struktur zwanych wyidealizowanymi modelami poznawczymi (...) (ICM-ami (...)) i że struktura kategorii oraz efekty prototypowe są ubocznymi produktami tej organizacji. To, co powiemy na temat modeli poznawczych, wyrosło na gruncie językoznawstwa kognitywnego i pochodzi z czterech źródeł: semantyki ram Charlesa Fillmore'a (...), teorii metafory i metonimii George'a Lakoffa i Marca Johnsona (...), gramatyki kognitywnej Rolanda Langackera (...) i teorii przestrzeni mentalnych Gilles'a Fauconniera.(...) Każdy ICM jest złożoną strukturą całościową, gestaltem, który ustrukturowany jest według czterech zasad:
- zasady struktury propozycjonalnej, jak w ramach Fillmore'a
- zasady struktury schematyczno-wyobrażeniowej, jak w gramatyce kognitywnej Langackera
- zasady rzutowania metaforycznego, jak w opisie Lakoffa i Johnsona
- zasady rzutowania metonimicznego, również jak u Lakoffa i Johnsona.
Każdy ICM nadaje strukturę przestrzeni mentalnej, rozumianej tak jak u Fauconniera."