Wg Aleksandra Piatigorskiego „Po pierwsze, za tekst będziemy uważać tylko komunikat utrwalony w przestrzeni (w sposób optyczny, akustyczny czy też jakiś inny). Po drugie, za tekst będziemy uważać tylko taki komunikat, którego utrwalenie przestrzenne nie jest zjawiskiem przypadkowym, lecz środkiem koniecznym do świadomego przekazania go przez autora lub inne osoby. Po trzecie, zakładamy, że tekst jest zrozumiały, tzn. nie wymaga rozszyfrowania […]. Oczywiście mowa jedynie o jakimś określonym w czasie i przestrzeni poziomie rozumienia, który wprawdzie dopuszcza możliwość interpretacji, ale jednak na ogół zakłada jakiś bardziej lub mniej adekwatny odbiór danego komunikatu”.
Wg W. W. Iwanowa : „Pojęcie <tekst> używane jest w specyficznie semiotycznym znaczeniu i z jednej strony odnosi się nie tylko do komunikatów w języku naturalnym, lecz także do jakiegokolwiek jednolitego (<tekstowego>) znaczenia – obrzędu, dzieła sztuk plastycznych lub sztuki muzycznej.”
Wg Jurija Łotmana (2007): "Wszelki tekst kultury jest zasadniczo niejednorodny. Nawet w ściśle synchronicznym przekroju heterogeniczność języków kultury tworzy złożoną wielogłosowość. Rozpowszechnione wyobrażenie o tym, że powiedziawszy <epoka klasycyzmu> lub <epoka romantyzmu>, określiliśmy jedność okresu kulturowego lub choćby jego dominującą tendencję jest jedynie iluzją, którą wytwarza przyjęty język opisu. Koła różnych mechanizmów kultury poruszają się z różną prędkością."