"- 1. dziedzina sztuk plastycznych, w której kolor traktowany  jako podstawowy środek wyrazu kształtuje wyodrębnioną płaszczyznę. Inne elementy współdziałające - jak rysunek linearny, modelunek przedstawianych brył, światłocień, walor, podziały wewnętrzne, stosunki przestrzenne, rytmy itp. - tworzą wraz z kolorytem spoistą całość, w której nacisk na poszczególne czynniki zmienia się w zależności od użytego tworzywa, panującego stylu, założeń indywidualnych itp. W malarstwie współczesnym coraz szerzej używa się nowych materiałów i sposobów technicznych - stosując np. collage, montaże, a także kształtując powierzchnie zbliżone do reliefu. Wytwory malarstwa klasyfikuje się (...) wg cech stylistycznych, przynależności do odrębnych kręgów kulturowych itd. Ponadto systematyzuje się je ze względu na stosunek do rzeczywistości (np. przedstawiające, abstrakcyjne), rodzaj podłoża, technikę, tematykę (np. mitologiczne, historyczne, rodzajowe, portret, martwa natura) charakter użytej gamy barwnej (np. monochromatyczne, camaïeu) i in.; 2. - węziej: malarstwo farbami."

Malarstwo – obok rzeźby i grafiki jedna z gałęzi sztuk plastycznych. Posługuje się środkami plastycznego wyrazu, np. barwną plamą i linią, umieszczonymi na płótnie lub innym podłożu (papier, deska, mur), a dzieła zwykle są dwuwymiarowe lub dwuwymiarowe z elementami przestrzennymi. Twórczość malarska podlega zasadom właściwym dla danego okresu. Poszukiwanie odmiennych form wyrazu przyczynia się jednak do kształtowania nowych oryginalnych kierunków i niezwykłej różnorodności dzieł malarskich.

Więcej informacji znajduje się w artykule: Historia malarstwa.

Dzieła sztuki dzielą się na: przedstawiające i nieprzedstawiające (abstrakcyjne). więcej

"Jak stwierdził Pliniusz Starszy w swojej Historii naturalnej (XXXV,14), o początkach malarstwa wiadomo bardzo niewiele. Jedno jest pewne: malarstwo narodziło się w momencie obrysowania linią cienia ludzkiego. Za fakt wielkiej wagi należy uznać, iż początek tradycji artystycznej Zachodu wyznacza <przedstawienie w negatywie>. Temat obecności/nieobecności (nieobecność ciała,  obecność jego projekcji) legł u podstaw malarstwa, a dialektyka tego związku przenika historię sztuki."

„Malarz «wnosi swoje ciało», powiada Valéry. I rzeczywiście trudno sobie wyobrazić, żeby Umysł mógł malować. Oto użyczając swego ciała światu malarz przemienia świat w malarstwo. Aby zrozumieć te transsubstancjacje, trzeba odnaleźć (…) ciało, to, które nie jest wycinkiem przestrzeni, nie jest pękiem funkcji, które jest splotem widzenia i ruchu”.