Diafora (gr. diaphorá – przesunięcie, różnica) – figura retoryczna polegająca na zestawianiu w bliskim sąsiedztwie identycznie brzmiącego wyrazu, jednak za każdym razem w innym jego znaczeniu. Stosowanie diafory służy wprowadzeniu gry słów. Przykład:
- „Kiosk z gazetami rzuca cień palmy
Patrzmy słuchajmy i palmy“ (Adam Ważyk, "Tramwaj")
Różnice semantyczne w diaforze mogą być także słabo zarysowane a niekiedy może być ona zbliżona do tautologii lub pleonazmu (określana jest wtedy mianem dilogii). Na przykład:
- Matka jest matką.
- Chleb jest chlebem codziennym. (Zbigniew Bieńkowski, " Wstęp do poetyki", II)

Stan na 11.12.2013 r.