Enumeracja (pol. wyliczenie) - charakterystyczny dla baroku środek stylistyczny, polegający na wymienianiu bądz kumulacji w tekście kolejnych elementów pewnej całości, służący zwróceniu uwagi na prezentowane treści, wzmocnieniu znaczenia wypowiedzi. Spójność enumeracji osiągana jest za pośrednictwem przecinków, spójników lub jukstapozycji. W odróżnieniu od interpretatio jej elementy są od siebie odmienne. Zazwyczaj enumeracji towarzyszy anafora lub pararelizm. Przykład:

hiszp:   [...]Día, noche, ponientes, madrugadas, espacios,
        ondas nuevas, antiguas, fugitivas, perpetuas,
        mar o tierra, navío, lecho, pluma, cristal,
        metal, música, labio, silencio, vegetal,
        mundo, quietud, su forma. Se querían, sabedlo.
    (Vicente Aleixandre „Kochali się“)

       („[...]Dzień, noc, półmroki, poranki, przestrzenie,
       fale nowe, stare, ulotne, odwieczne,
       morze lub ziemia, łódz, posłanie, pióro, szkło,
       metal, muzyka, usta, cisza, roślinność,
       świat, spokój, jego kształt. Kochali się, wiedzcie to“.)

Stan na 09. 12. 2013 r.