wspólne dziedzictwo ludzkości, ekon. koncepcja nowej formy własności stworzona w ramach projektu Nowego Międzynarodowego Ładu Ekonomicznego, wzorowana na jugosłowiańskich rozwiązaniach samorządowych;

zasady utworzenia wspólnego dziedzictwa ludzkości są następujące: wspólne dziedzictwo ludzkości nie może zostać zawłaszczone, wymaga systemu kierowania, gwarantuje udział w korzyściach wszystkim państwom świata, można go używać tylko do celów pokojowych, należy je zachować dla przyszłych pokoleń; początkowo wspólne dziedzictwo ludzkości obejmowałoby oceany i przestrzeń kosmiczną, a następnie rozszerzyłoby się o inne dziedziny — atmosferę, zasoby, naukę i technikę; skutkiem tego procesu byłoby ukształtowanie zdecentralizowanej suwerenności planetarnej, w której kierowanie wspólnym dziedzictwem ludzkości leżałoby w gestii instytucji międzynarodowych; dotychczas zapis o wspólnym dziedzictwie ludzkości znalazł się tylko w konwencji ONZ regulującej wykorzystanie zasobów oceanów i ratyfikowanej zaledwie przez kilkanaście państw. więcej