cechy osobowościowe i kulturowe, postrzegane jako typowe dla członków danego narodu, przypisywane – z racji wspólnego dziedzictwa kulturowego – wszystkim jego przedstawicielom. Istnienie charakteru narodowego uważa się za wynik procesu socjalizacji, w czasie którego następuje transmisja dominujących wzorów kulturowych.

„W opiniach na temat charakteru narodowego – jak zauważył Janusz Tazbir – występują skrajne stanowiska. Jedni sądzą, że jest to klucz do zrozumienia losów narodowych, a inni, że zjawisko wydumane. (…) Z kolei Władysław Markiewicz zwraca uwagę na znamienny paradoks. Choć większość naukowców ma obiekcje co do pojęcia charakteru narodowego, to jednak mało kto rezygnuje z posługiwania się nim”.