Wg Małej Encyklopedii Logiki (1970): "Semantyka opisuje stosunki zachodzące między znakami, a rzeczywistością, do której znaki się odnoszą: oznaczanie, denotowanie, prawdziwość itp."

Wg Pierre'a Guirauda (1971): "Semantyka bada sens wyrazów.(...) Wyraz <semantyka> utworzono od greckiego semaino (znaczyć), co z kolei wywodzi się od sema (znak). Pierwotnie jest to przymiotnik korespondujący z rzeczownikiem <sens>: zmiana semantyczna to po prostu zmiana znaczeniowa - wartość semantyczna wyrazu to jego sens. Dopiero później zaczęto ów przymiotnik odnosić do znaków w ogóle (...)".

Wg Umberto Eco (2009):

"1) Semantyka jako badanie znaczenia terminów w oderwaniu od jakiegokolwiek kontekstu (na przykład teoria postulatów znaczeniowych Carnapa, większa część semantyki kompozycjonalnej i różnych analiz semicznych, żeby nie wspomnieć o różnych odmianach leksykografii).

2) Semantyka jako badanie systemów treści lub semantyka strukturalna (Louis Hjelmslev i bardziej ogólnie wszelkie strukturalistyczne teorie pól znaczeniowych).

3) Semantyka jako badanie związków między terminem (lub wypowiedzeniem) a odniesieniem, lub jako badanie frekwencji (na przykład  Charles Morris,  Charles K.Ogden i Ivor A. Richards, a także wielu przedstawicieli filozofii analitycznej i in primis  Saul A. Kripke).

4) Semantyka jako badanie warunków prawdziwości wypowiedzeń.

5) Semantyka jako badanie szczególnego znaczenia, jakiego terminy czy wypowiedzenia nabierają w kontekście, w strukturach tekstowych ( mowa tu o szerokim i różnorodnym obszarze badawczym dotyczącym znaczenia aktów wypowiedzeniowych w szczególnych okolicznościach wypowiedzeniowych; por. zwłaszcza późny  Ludwig Wittgenstein, a także teorię izotopii dyskursywnych itd.)."