Termin używany m.in. przez Christine Hine (2008), nazywana też etnografią sieciową  (Vanessa Dirksen i in.,2010), etnografią cyfrową ( Dihraj Murthy 2008), etnografią internetową  (Liaw Sade-Beck, 2008), netnografią (Robert V. Kozinets 2002,  Dariusz Jemielniak 2013).

"Pod wieloma względami prowadzenie badań terenowych  online jest odmienne od stereotypowego badania egzotycznych plemion ( Angela C. Garcia, Alecea I. Standlee, Jenifer Bechkoff, Yan Cul, Ethnographic approaches to the internet and computer-mediated communication, (in:) "Journal of Contemporary Ethnography",  Vol. 38, no 1, 2009). Dla przykładu:

- fizyczna obecność w tym samym miejscu, w którym przebywają badani, jest w większości sytuacji niemożliwa, zaś zdolności interakcyjne z konieczności oparte są na dyskusji tekstowej, często asynchronicznej, z rzadka stosuje się rozmowy wideo;

- badane osoby mają o wiele większe możliwości tworzenia swoich tożsamości, więc prezentacja samego siebie jest odmienna niż w życiu realnym (...): łatwo jest ukryć pewne stygmy społeczne (...), na przykład wynikające z płci, pochodzenia etnicznego czy upośledzeń fizycznych, podczas gdy inne są bardziej wyeksponowane, jak te związane z piśmiennością, zakresem słownictwa itd.;

- znacznie odmienne są kwestie zyskania dostępu do społeczności (...), jak też stawania się <tubylcem>, przy czym obydwie są niezwykle istotne dla badań antropologicznych;

- sfera publiczna i prywatna są rozmyte: wiele dialogów prowadzi się w półprywatny sposób, z założeniem, że choć są dostępne publicznie (lub dostępne wyłącznie dla członków społeczności), w praktyce dostęp do nich ze strony ogółu społeczności nie istnieje.

Dodatkowo, zmodyfikować należy część wykorzystywanych metod badawczych; obserwacja uczestników społeczności nie zachodzi przez podglądanie samych ludzi, ale przez podążanie za zachowaniami ich awatarów i internetowych osobowości (...) co jest typowe dla środowisk wyłącznie tekstowych."

(nieznaczne zmiany redakcyjne - BF)