Audiowizualność – kategoria estetyczna, służąca opisowi kultury drugiej połowy XX w., opierająca się na przeświadczeniu o równoprawności, współzależności i wzajemnym dopełnianiu się warstwy wizualnej (postrzeganej wzrokiem) i audialnej (przeznaczonej do słuchania) przekazu, które dopiero wspólnie nadają mu pełną wartość znaczeniową. (...) Kino i telewizja, przez fakt rejestracji, przetworzyły żywioł przekazu pozasłownego w teksty kultury, tworząc kulturę audiowizualną. Zmusza ona do odmiennego, bardziej złożonego odbioru. (...) Specyficzna kompetencja audiowizualna odbiorcy polega na rozpoznaniu całościowej wizji tekstu kultury, na aktywnym i jednoczesnym zespoleniu różnych elementów przekazu, różnych zachowań człowieka i wymiarów otoczenia (...).