Twórczość, psychol. zdolność do wytwarzania czegoś, co jest nowe i zarazem wartościowe, np. ładne, trafne, prawdziwe lub użyteczne (…). Tak rozumianym dziełem twórczym może być przedmiot materialny, ale również forma bardziej „ulotna”, np. taniec, wypowiedź lub inna forma zachowania człowieka. Zdolność do wytwarzania nowych i wartościowych dzieł przybiera różnorodne formy i występuje na wielu poziomach złożoności. (…) Twórczość bardziej dojrzała polega na rozwiązywaniu ważnych problemów (np. naukowych czy inżynierskich) lub podejmowaniu interesujących tematów (np. w sztuce lub literaturze) w sposób świadczący o oryginalności i niezależności myślenia autora. (…) Wrażliwość na problemy i możliwości działania jest (…) niezbędnym wyposażeniem prawdziwie twórczej jednostki. Składają się na nią takie cechy jak dociekliwość, żądza wiedzy i niezgoda na zastany porządek. (…)

1) Wg Jana Bystronia i Witolda Dynowskiego: "Musimy sobie zdawać sprawę z tego, że twórczość nie jest czymś właściwym wyłącznie postaciom wybitnym - wielkim twórcom, którzy kulturze wytyczają nowe drogi. Jeżeli odrzucimy osiągnięcia skrajne, okaże się, że każdy jest twórcą pewnych treści, chociażby w bardzo niewielkim zakresie, każdy tworzy nowe treści, chociażby przez samodzielne przejmowanie i ujęcie ich z zewnątrz."  (podkreśl. - BF)

2) Wg Stefana Czarnowskiego: "Twórczość jednostek, nawet najgenialniejszych, pomnaża  lub zmienia to tylko, co było przed nimi, a kierunek jej określony jest przez wszystko, co jako <kultura> duchowa i materialna pozwala tymże jednostkom na rozwój ich twórczości."