Elizja – zjawisko z pogranicza fonetyki i składni, polegające na regularnym usunięciu samogłoski – a niekiedy sylaby – w sąsiedztwie innej samogłoski. Zjawisko to dotyczy najczęściej samogłoski (sylaby) wygłosowej przed nagłosem samogłoskowym, której śladem w pisowni jest apostrof, na przykład: fr. „l'affaire“ (sprawa), ale „la maison“ (dom). Niekiedy spotykamy całkowicie zleksykalizowane formy elizji, np. w stałych połączeniach niektórych przyimków i rodzajnika, jak w hiszpańskich „al“ (a + el) i „del“ (de + el). W poezji elizja wykorzystywana jest także intencjonalnie, jako fonetyczny środek stylistyczny, pozwalający na zmniejszenie  liczby sylab w wersie.

Stan na 25.11.2013 r.