Apokopa (gr. apokopto – 'odcinać') – proces fonetyczny polegający na zaniku głoski lub sylaby w wygłosie (na końcu wyrazu). W języku polskim w szczególności dotyczy nieakcentowanych samogłosek, np. pol. „tak“ ze staropolskiego „tako“. Współcześnie apokopa występuje m.in. w języku hiszpańskim, w którym niektóre przymiotniki, przysłówki oraz liczebniki porządkowe zostają skrócone gdy występują przed rzeczownikiem w rodzaju męskim. Apokopa zastosowana w celach artystycznych w utworze literackim należy do słowotwórczych środków stylistycznych. Używał jej m.in. Julian Tuwim. Niektórzy skłonni są uważać za apokopę zdrobnienia, np. Alex z Alexander lub formy potoczne, jak np. pol. „tele“ > telewizja, telewizor;  ang. „photo“ > „photograph“ (fotograf), hiszp. „bici“ > „bicicleta“ (rower).

Stan na 25.11.2013 r.