W literaturze pojęcie usług społecznych stosuje się zamiennie z pojęciem usług niematerialnych. Mówiąc o niematerialnym charakterze usług społecznych należy pamiętać o rozgraniczeniu usługi od materialnego narzędzia jej świadczenia (np.: szpital i opieka zdrowotna, szkoła i edukacja). Rozróżnienie to wskazuje na dwa zasadnicze poziomy analizy zjawiska świadczenia i konsumpcji usług społecznych:

• poziom analizy infrastruktury usług - w tym ujęciu uwaga badacza skupia się na materialno–kadrowej bazie instytucji świadczących usługi społeczne

• ogląd funkcjonowania infrastruktury usług tzn. analiza procesu zaspokajania potrzeb społecznych

Pod pojęciem usług społecznych przyjęło się rozumieć działalność społecznie użyteczną nakierowaną wprost na człowieka, zarówno na jego potrzeby materialne jak i duchowe. Efektem świadczenia usług społecznych nie są bezpośrednio majątkowe, fizyczne wartości użytkowe. Rezultat tak określonej działalności ma zatem charakter niematerialny i może nim być np.: wiedza, kwalifikacje zawodowe, informacja, porada, przeżycia, poprawa wyglądu, zdrowia, samopoczucia, satysfakcja, odprężenie psychiczne, poczucie bezpieczeństwa.

• O. Lange (1967) uważał, ze usługi to czynności związane z zaspokojeniem potrzeb ludzkich, nie służą one do bezpośredniej produkcji dóbr materialnych.

• Cz. Niewadzi (1975) uważa, iż usługi są to czynności zaspokajające potrzeby ludzkie.

• K. Polarczyk (1971) przyjmuje, że usługi to praca wytwórcza.

• J.B. Qeen (1988) usługi to "przedmiot wymiany między ludźmi, którego nie można sobie upuścić na nogi".

• J. Chmielewski (2001) usługi to trzeci wyodrębniający się sektor aktywności gospodarczej. Celem usług jest zaspokajanie rosnących materialnych i niematerialnych potrzeb.  więcej