Wg Słownika terminologicznego sztuk pięknych: "wypalane gliniane wyroby użytkowe i dekoracyjne, uformowane i zdobione w sposób artystyczny; także rzemiosło i przemysł trudniące się ich wytwarzaniem. Zależnie od rodzaju użytych surowców i właściwości czerepu rozróżniamy: wyroby garncarskie, fajansowe, kamionkowe i porcelanę. Ze względu na przeznaczenie rozróżniamy: ceramikę naczyniową, rzeźbiarską, architektoniczną, ozdoby i drobne przedmioty użytkowe. O walorach artystycznych ceramiki decyduje formowanie, szkliwienie i zdobienie (dekoracją plastyczną lub malarską)." 

Ceramika – w rozumieniu tradycyjnym, tworzywa i wyroby otrzymywane w wyniku wypalenia odpowiednio uformowanej gliny. Nazwa tych wyrobów wywodzi się z greckiego określenia κεραμικός (keramikos), które pochodzi z kolei od słowa κέραμος (keramos – ziemia, glina).

Obecnie, przez ceramikę rozumie się wszystkie tworzywa i wyroby nieorganiczno-niemetaliczne, w trakcie otrzymywania których istotnym procesem jest obróbka cieplna w temperaturze powyżej kilkuset stopni Celsjusza, np. spiekanie lub prażenie.

Historia ceramiki sięga paleolitu. Najstarsze znalezione wyroby datuje się na 13 000 lat p.n.e., szklane 5000-6000 lat p.n.e., materiały wiążące (wapno, gips) używane są od 2000-5000 lat. Ceramikę wytwarzali już Grecy, znana jest kultura pilińska z okresu brązu, jedna z zespołu kultur mogiłowych, która zajmowała się obróbką ceramiki. W Polsce ceramika stosowana jest od 6000 lat. więcej