[z języków polinezyjskich, zakazane, święte; (...)]

1. W kulturach pierwotnych – coś, co ma nadnaturalną, tajemną moc, jest święte i groźne, a więc budzi lęk. Wierzono, że naruszenie tabu grozi uwolnieniem mocy niebezpiecznych dla człowieka, stąd zakaz kontaktu z przedmiotami nim objętymi, a nawet mówienia o nich.

2. W kulturze współczesnej – nienaruszalność sfery wierzeń religijnych i spraw egzystencjalnych budzących lęk, jak choroby, kalectwo, śmierć, ale także rzeczy i zachowania niestosowne. (...)

Tabu – w najogólniejszym sensie terminu głęboki i fundamentalny zakaz kulturowy, którego złamanie powoduje spontaniczną i niejednokrotnie gwałtowną reakcję ze strony ogółu przedstawicieli danej kultury, gdyż jest przez nich odbierane jako zamach na  całą strukturę  kultury i jej integralność, a więc jako zagrożenie dla dalszego istnienia danego społeczeństwa. Tabu może obejmować czynności, miejsca, przedmioty lub osoby. W najczystszym i najpierwotniejszym znaczeniu terminu czynności te, miejsca, osoby i przedmioty są zarazem zakazane i święte.

W nieco węższym, tylko do niektórych społeczeństw odnoszącym się i bardziej potocznym sensie, są to sprawy, działania, zagadnienia, co do których istnieje rodzaj "zmowy milczenia". Funkcjonujące w danej społeczności tabu jest wówczas rodzajem autocenzury, zwykle głęboko wpajanej w trakcie procesu wychowawczego. Tabu zabrania głośno mówić, pisać, a nawet myśleć i zauważać sprawy nim objęte. więcej

Wg Jerzego Wasilewskiego: "Intryguje, niepokoi, zwodzi. Nałożone na człowieka bez jego przemyślanej zgody, irracjonalne, nieczytelne, używa języka symbolicznego, zapomnianego przez rozumną część umysłu. Nie poddaje się jednoznacznym definicjom, prowokuje do teoretycznego kwestionowania swojej zasadności, tak samo jak do praktycznego naruszania (`owoc zakazany najlepiej smakuje`, `przepisy są po to, by je łamać` - takimi komunałami myśl potoczna próbuje tłumaczyć się z wszelkich kuszących transgresji). Jeśli nadal trwa i budzi respekt, to tylko przez swoją kategoryczność - powody, dla których każe ono przestrzegać pewnych granic, nie dadzą się łatwo i przekonująco uzasadnić, ale właśnie irracjonalność jest rękojmią jego trwałości: strach naruszać mechanizm, którego nie potrafi się wyjaśnić. Ma swoją historię - niejasną, i geografię - poplątaną. (...) Tabu to enigma."