Wg Słownika terminologicznego sztuk pięknych: "w sztukach plastycznych reguła, wzorzec, zasada kompozycyjna, wg której rzeźbiarze, malarze i architekci komponowali swe dzieła. Pojęcie kanonu wiązało się ściśle z nauką o proporcjach i było wykładnikiem poglądów estetycznych danej epoki. Podstawą kanonu były tendencje do poszukiwania ideału estetycznego opartego na przeświadczeniu, że piękno formy zależy od matematycznego stosunku części do całości. Kanon był również wyrazem określonych systemów społeczno-religijnych (egipski kanon w sztuce); w sztuce greckiej kanon proporcji ludzkiego ciała stworzył Poliklet. W Rzymie studia nad proporcjami w architekturze i rzeźbie prowadził Witruwiusz. W renesansie nastąpił dalszy rozwój nauki o proporcjach i kanonie (...)".

Kanon (sztuka) – zespół wzorców, reguł i metod wytwarzania obowiązujących w danym okresie w odniesieniu do przedstawiania ludzkiej postaci, stylu architektonicznego lub wszelkich form artystycznych na określonym obszarze. Pojęcie kanonu zawsze było ściśle powiązane z zagadnieniami proporcji, będąc wyrazem poglądów estetycznych panujących w danym okresie rozwoju kultury. Przykładem jest kanon architektoniczny, który był wyrazem poglądu, iż doskonałość formy w sztuce architektonicznej jest uzależniona od matematycznego stosunku części danej kompozycji do jej całości. więcej