Clubbing to sposób spędzania wolnego czasu - koniecznie poza domem, zwykle w klubach i z konkretnym celem, jakim jest obcowanie z muzyką, oderwanie się od codzienności, przebywanie z ludźmi o podobnych zainteresowaniach, stymulowanie swoich zmysłów. Liczy się przede wszystkim muzyka, wizualizacje, styl artystów i clubberów - to one wnoszą do clubbingu pierwiastek artystyczny. Zjawisko odbywa się nocą, w towarzystwie muzyki i alkoholu. Clubbing istnieje od blisko dwudziestu lat. W latach osiemdziesiątych  zaczęto organizować nielegalne imprezy, tzw. rave`y, w dość niezwykłych miejscach, jak magazyny czy opuszczone budynki – jako odpowiedź na night-cluby i scenę disco. Następnie przeniesiono je do legalnych klubów i nazwano clubbingiem. (...)

W Polsce pierwsze imprezy z muzyką elektroniczną odbywały się w latach 1990-1991, a pierwszym klubem były warszawskie Filtry[1].

Według innej, węższej, definicji "Clubbingiem jest spędzanie jednego wieczoru/nocy w kilku klubach pod rząd, częściej spotykane w większych miastach, gdzie blisko jest z jednego klubu do drugiego, gdyż najczęściej znajdują się na jednej, tej samej dużej ulicy, jak to bywa w stolicach europejskich państw. W Polsce pojęcie to zyskuje na popularności dzięki rozwojowi rynku muzycznego i inwestycji w nowe kluby w większych miastach.Według raportu Ipsos „Gastronomia - HoReCa - On Trade - terra incognita?” w Polsce zjawisko odwiedzania kilku klubów w ciągu jednego wieczoru nie jest aż tak popularne jak się potocznie sądzi: tylko jedna czwarta bywalców odwiedza w ciągu wieczoru więcej niż jeden lokal. Trzy czwarte osób cały wieczór spędza w jednym miejscu. Ponad połowa bywalców odwiedza dwa lub trzy różne lokale w miesiącu, trzydzieści pięć procent chodzi do więcej niż trzech miejsc[2]