Bronisław Malinowski (1944): "Jedzenie w warunkach kultury nie jest zwykłym skorzystaniem z tego, czego dostarcza środowisko, ale spożywaniem przez istoty ludzkie przygotowanego jedzenia, które zwykle było przez pewien czas gromadzone i przechowywane i które zawsze jest wynikiem zorganizowanej, zróżnicowanej działalności grupy, nawet jeśli przejawia się to w najprostszej formie zbierania. Wspólne jedzenie narzuca warunki co do ilości, zwyczaju i sposobu, a więc wprowadza przepisy dotyczące współbiesiadowania."

Henryk Domański, Zbigniew Karpiński, Dariusz Przybysz, Justyna Straczuk (2015): "Jedzenie jako czynność codzienna, dyktowana biologiczną potrzebą, wydaje się czymś banalnym i oczywistym. Jest to jednak szerokie źródło wiedzy na temat różnych zjawisk społecznych. Praktyki jedzeniowe wiele mówią o rodzinie, sieciach powiązań, ruchach społecznych i innych zjawiskach. Wyznaczają poczucie wspólnoty i współuczestnictwa, ale też wskazują na różnice między ludźmi, nie tylko pod względem stylu jedzenia. Jeść można wykwintnie i ekskluzywnie lub pospolicie i bez szczególnej dystynkcji. Jedzenie jest źródłem przyjemności i zdrowia, ale również wyznacznikiem pozycji społecznej. Zachowania związane z jedzeniem są oceniane przez innych w świetle dominującego systemu wartości, który często przybiera postać hierarchicznego podziału na <lepsze> i <gorsze> aspekty."