Analizy sieciowe obejmują dwie metody, opierające się na analizie układów elementów liniowych: lokalizację (ang. allocation) oraz wyznaczanie najkrótszej trasy (ang. shortest path). Pierwsza operacja, określana jako lokalizacja, polega na wyznaczaniu zbioru elementów liniowych lub punktowych leżących w określonej relacji (np. odległości) od wskazanego punktu. Dla dróg można przy tym wskazać odcinki nieprzejezdne. Druga metoda, określana również jako metoda komiwojażera, polega na wyznaczaniu najkrótszej trasy między wskazanymi punktami. Na podstawie długości poszczególnych odcinków sieci wyznacza się drogę między dwoma punktami tej sieci, spełniającą jeden z dwóch warunków: najkrótszej odległości lub najmniejszej liczby odcinków drogi.