Wg Thomasa S. Kuhna (2000): "Stanowisko najbardziej radykalnego odłamu tego ruchu [studiów nad negocjacjami  w procesie dochodzenia do consensusu - BF] zwane przez jego zwolenników <mocnym programem> polegało na uznaniu, że oprócz interesów i władzy nic innego nie odgrywa roli. Mówienie o świadectwach, o racjonalności, o opartych na nich wnioskach oraz o prawdziwości czy prawdopodobieństwie tych twierdzeń potraktowane zostało jako czysta retoryka przesłaniająca interesy zwycięskiej grupy. Za wiedzę naukową uchodzą tym samym poglądy zwycięzców. Należę do tych, którzy uważają twierdzenia mocnego programu za absurd - za przykład oszalałego destrukcjonizmu."